อังกฤษ-ไทย ออกเสียงอย่างไรดี?

ถ้าเปรียบการพูดภาษาอังกฤษเป็นอาหารเลิศรสซักจาน ใครๆก็อยากสังสรรค์เมนูที่มีความอร่อยอย่างลงตัว ประกอบไปด้วยวัตถุดิบต่าง เปรียบดั่งการสื่อสารได้อย่างถูกต้อง รู้เรื่อง เข้าใจ หรือขอพ่วงสำเนียงเริ่ดๆ มาชูรสชาติให้บทสนทนามีความอร่อยกลมกล่อมมากยิ่งขึ้น แต่ถ้าวัตถุดิบอย่างใดอย่างหนึ่งขาดหายไป เมนูนั้นก็จะไม่ใช่เมนูที่สมบูรณ์ เหมือนข้าวมันไก่ที่ไม่มีไก่ หรือก๋วยเตี๋ยวที่ไม่มีเส้นอะไรเทือกนั้น

วันนี้เรามาเพิ่มปรุงวัตถุดิบเพิ่มเติมให้กับอาหารจานตรงหน้าของเรากันดีกว่า!

เคยไหมคะ? เวลาเรียนภาษาอังกฤษ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าไอเจ้าภาษาอังกฤษ A-Z 26 ตัว ที่เรียนๆกันมาเนี่ย ยังดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับภาษาไทย ที่มีพยัญชนะ 44 ตัว ไม่รวมสระสั้นยาวเยอะแยะยั้วเยี้ยอีกบานตะไท เรามักจะคิดว่าเวลาที่เราออกเสียงมันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ ภาษาไทยที่รูปเยอะขนาดนี้คงจะมีเสียงมารองรับกันอย่างครบถ้วนแน่นอน

คุณคิดว่าเรื่องการออกเสียงของทั้งสองภาษาเหมือนกันทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือไม่?

ถ้าคุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงคุณคิด………….. ผิดค่ะ!

(ฮา) อย่าพึ่งตกใจไปนะคะ! ไม่ได้ร้ายแรงอะไรขนาดนั้น ไม่รู้ไม่ได้หมายความว่าเรียนรู้ไม่ได้นะคะ

รู้หรือไม่? ว่ามีเสียงในภาษาอังกฤษหลายๆเสียงที่ไม่มีในภาษาไทย เราเรียนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่จำความได้ บางคนรู้เรื่องนี้เพราะคุณครูสอน บางคนโชคดีได้เรียนรู้จากคุณครูต่างชาติเจ้าของภาษา แต่จำไว้เสมอนะคะว่าไม่รู้ไม่ได้แปลว่าผิด คนที่ผิดก็คือคนที่ไม่ยอมเรียนรู้ เราอาจจะคุ้นชินกับเครื่องปรุงรสอย่าง ‘น้ำปลา’ เป็นอย่างดีใช่ไหมคะ? อะไรขาดเค็มเราก็จัดน้ำปลากัน แต่อาหารบางชนิดก็มี ‘เกลือ’ เป็นวัตถุดิบหลัก งั้นเราลองเปลี่ยนจาก ‘เหยาะน้ำปลา’ มา ‘โรยเกลือแทน’ จะเป็นไรไป เรามาดูตัวอย่างกันเลยดีกว่าค่ะ!

มาเริ่มที่ตัวแรกเลยค่ะ ตัวนี้คือตัว V /v/ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘ตัววี’ ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiced [van, vent, vine ] ตัวนี้เราอาจจะคุ้นเคยกันมาบ้าง การออกเสียงนี้จะออกเสียงโดยใช้ฟันบนกัดริมฝีปากล่างเบาๆ คล้ายๆเสียง ฟ แต่ไม่ ฟ ซะทีเดียว ซึ่งเรามักจะทดแทนด้วยเสียง ฟ /f/ และ ว /w/ กัน

ตัวถัดมาคือเสียง th /θ/ ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiceless [ think, thin, bath ] ออกเสียงได้โดยนำลิ้นแตะไปที่ฟันบนแล้วออกเสียงเบาๆผ่านรอดไรฟันออกมา คล้ายๆเสียง ซ แต่ไม่ ซ เรามักจะทดแทนด้วยเสียง ต /t/ (โดยส่วนมาก) หรือ ซ /s/ ไปเลย

ตัวนี้เสียง th /ð/ หน้าตาเหมือนตัวข้างบน แต่เสียงต่างกันนะคะ ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiced [that, they, this] ออกเสียงได้โดยนำลิ้นแตะไปที่ฟันบนแล้วออกเสียงออกมาเต็มที่ ซึ่งเรามักจะทดแทนด้วยเสียง ด /d/

อีกตัวหนึ่งคือเสียง Z /z/ แซ่ด หรือ ซี ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiced [ zip, zinc, zero ] เสียงนี้ออกเสียงหนักกว่าตัวเอส ซึ่งจะมีการสั่นของเส้นเสียงที่มากกว่า เรามักจะทดแทนด้วยเสียง ซ /s/

ถัดมาคือเสียง G /g/ ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiced [ go, game, gun ] ในภาษาอังกฤษตัวนี้เป็นเสียงก้อง จะหนักกว่าตัว ก ในภาษาไทย อย่างไรก็ตามเรามักจะทดแทนเสียงนี้ด้วยตัว ก /k/

ตัวสุดท้ายคือเสียง R /r/ ตัวนี้เป็นเสียงแบบ voiced [ run, ring, role ] อาร์ ตัวนี้ออกเลียงโดยการม้วนลิ้น ต่างจาก ร ของเราที่ต้องกระดกลิ้นและสั่นในลำคอ ทริคง่ายๆในการออกเสียงนี้คือออกเสียง ‘อู’ นำหน้า เรามักจะทดแทนด้วยเสียง ล /l/ และ ร /r/

นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งนะคะ หากเราขยันฝึกฝนบ่อยๆ หาความรู้เพิ่มเติม อาหารที่เราปรุงขึ้นมาก็จะอร่อยไม่แพ้ใครเลย ไม่เพียงแต่การออกเสียงเท่านั้น ยังมีอีกหลายๆสิ่งที่เราต้องเรียนรู้ทำความเข้าใจไปกับมัน It depends on YOU มันขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งนั้นเลย ขอให้สนุกไปกับการเรียนรู้นะคะ แล้วพบกันใหม่ค่ะ

“Speak a new language so that the world will be a new world.” - Rumi

Written by Phattaranit Rojanawisit